อย่าอยู่เลย

หลบไม่พ้นจริง ๆ ยิ่งไม่อยากจะเห็นก็ยิ่งได้เจอ ภาพของเขาและเธอ อยู่ด้วยกัน เราไม่น่ามาพบกันเลย เพราะฉันไม่เคยลบเธอไปจากใจ หนีมาได้ไกลสักเท่าไหร่ สักเท่าไร สุดท้ายก็เจอ เธอก็คงแค่อยากจะทักคนที่เคยรู้จัก แค่เพียงเธอยิ้มฉันแทบจะหยุดหายใจ และจักรวาลของคนเหงา ที่เคยเข้มแข็งเพียงลำพังมาแสนนาน ก็พังทลาย ขอเชิญ ได้โปรดไปไกล ๆ สักที (อธิบายสักเท่าไหร่ เธอคงไม่มีวันเข้าใจ) จะอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย (ทุก ๆ คืนยังคิดถึงเธอเวลาที่นอนหลับตา) โปรดอย่าอยู่เลยนะรีบไป (เธอไม่ต้องพยายามในเมื่อเธอเป็นคนบอกลา) แค่ปล่อย แค่ปล่อยให้เวลา ช่วยเยียวยาฉันเอง ขอบคุณที่เธอหวังดี ที่ยังเห็นฉันในสายตา แต่เก็บเอาไว้ดีกว่า ถ้าเธอห่วงฉันจริง ๆ เธอคงไม่คิดทิ้งกันไปกับใคร หนีมาได้ไกลสักเท่าไหร่ สักเท่าไร สุดท้ายก็เจอ เธอก็คงแค่อยากจะทักคนที่เคยรู้จัก แค่เพียงเธอยิ้มฉันแทบจะหยุดหายใจ และจักรวาลของคนเหงา ที่เคยเข้มแข็งเพียงลำพังมาแสนนาน ก็พังทลาย ขอเชิญ ได้โปรดไปไกล ๆ สักที (อธิบายสักเท่าไหร่ เธอคงไม่มีวันเข้าใจ) จะอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย (ทุก ๆ คืนยังคิดถึงเธอเวลาที่นอนหลับตา) โปรดอย่าอยู่เลยนะรีบไป (เธอไม่ต้องพยายามในเมื่อเธอเป็นคนบอกลา) แค่ปล่อย แค่ปล่อยให้เวลา ช่วยเยียวยาฉันเอง (อธิบายสักเท่าไหร่ เธอคงไม่มีวันเข้าใจ) (ทุก ๆ คืนยังคิดถึงเธอเวลาที่นอนหลับตา) (เธอไม่ต้องพยายามในเมื่อเธอเป็นคนบอกลา) แค่ปล่อย แค่ปล่อยให้เวลา ช่วยเยียวยาฉันเอง