Morghe Shab

چو مرغ شب خواندی و رفتی، دلم را لرزاندی و رفتی

شنیدی غوغای طوفان را، ز خواندن واماندی و رفتی

ز باغ قصه به دشت خود، سایه ابریست در دل مهتاب

مثل روح آزرده مرداب، دلم را لرزاندی و رفتی

چون مرغ شب خواندی و رفتی

آخی، تو اشک سرد زمستان را، چو باران افشاندی و رفتی

سیاه شب لاله افشان شد، کویر تشنه گلستان شد

تو می آیی آی تو می آیی، ز باغ قصه به دشت خود

ز راه شیری پر مهتاب، آخی، تو میباری چو گل باران

به جام نیلوفر مرداب، آخی، تو میباری چو گل باران

به جام نیلوفر مرداب، آی، به جام نیلوفر مرداب