หน้าเวทีไม่มีเธอ

ไม่มียิ้มไหน จะชื่นใจเท่ารอยยิ้มน้อง

ทุกครั้งที่เหนื่อยแค่หันไปมอง

ก็ยังมีน้อง เป็นกำลังใจ

มันมีความสุข เมื่อมีน้องอยู่ใกล้ๆ

เคยกอด เคยหอม เคยป้อนข้าวให้

วันนี้กลับกลาย น้องหายหน้าไป

พี่ได้ราวข่าว ฉาวฉาว ว่าน้องมีใหม่

อยากจะรู้ พี่ผิดตรงไหน แล้วทำไม ต้องทำพันนี้

น้องทิ้งพี่ไป ทิ้งเอาไว้แบบไม่ใยดี

แล้วใครจะคอยส่งยิ้มให้พี่

กำลังใจตรงนี้ มันกลับหายไป

หน้าเวที วันนี้ไม่มีน้องแล้ว

ใจมันแผ่วๆ เมื่อน้องแก้ว มาหายหน้า

น้องจากไปแล้ว ฝากไว้แต่รอยน้ำตา

กำไมค์หน้าแห้ง เพราะใจมันโรยรา

อยากให้น้องหลบมา ยืนเหน้าเวที

เหมือนหนามตอกเล็บ

มันเจ็บ เหมือนเห็บเข้าหู

เมื่อได้รู้ ว่าแม่โฉมตรู น้องไปมีใหม่

คนอยู่ทางนี้ น้องรู้หม้ายมันเจ็บปวดใจ

หันไปมอง ทางไหน จะใกล้จะไกล ไม่มีวี่แวว

ขาดน้องไป ทำอะไร ก็ไม่มีสุข

ยืนร้องเพลงรักแต่ใจมันทุก

ทำเหมือนหนุก ต่อหน้าคนดู

ใจมันแห้งเหี่ยว คิดอยู่สิ่งเดียว ตอใดน้องมา

หลบหน้าคนดู หยบเช็ดน้ำตา

ไม่ให้รู้ว่า เราเสียใจ

เหมือนหนามตอกเล็บ

มันเจ็บ เหมือนเห็บเข้าหู

เมื่อได้รู้ ว่าแม่โฉมตรู น้องไปมีใหม่

คนอยู่ทางนี้ น้องรู้หม้ายมันเจ็บปวดใจ

หันไปมอง ทางไหน จะใกล้จะไกล ไม่มีวี่แวว

หน้าเวที วันนี้ไม่มีน้องแล้ว

ใจมันแผ่วๆ เมื่อน้องแก้ว มาหายหน้า

น้องจากไปแล้ว ฝากไว้แต่รอยน้ำตา

กำไมค์หน้าแห้ง เพราะใจมันโรยรา

อยากให้น้องหลบมา ยืนเหน้าเวที

หน้าเวที วันนี้ไม่มีน้องแล้ว

ใจมันแผ่วๆ เมื่อน้องแก้ว มาหายหน้า

น้องจากไปแล้ว ฝากไว้แต่รอยน้ำตา

กำไมค์หน้าแห้ง เพราะใจมันโรยรา

อยากให้น้องหลบมา ยืนเหน้าเวที