รักลาเหมือนปลาขาดน้ำ

หากใจฉันมันเป็นปูเป็นปลา

คงจะไร้เดียงสา

ธาราอาศัยน้ำกร่อย

แต่ใจฉันมันเป็นคนเต็มรอย

ปวดร้าวเพราะคนทำให้ใจลอย

รักลาเหมือนปลาน้ำกร่อย

ต้องคอยน้ำขึ้นน้ำลง

จากฉันหันไปพี่ไม่เลือกหน้า

สาวนิดสาวจิตสาวดา

ยังพากันเฝ้าลุ่มหลง

เจอหน้าใครพูดไปว่ารักมั่นคง

เป็นอย่างนี้ผู้ชายรักไม่ซื่อตรง

เหมือนน้ำไหลลง

ไหลลงฝังใจไหลซึม

จนยืนซึมอยากลืมเด้นอ ลืมมื้อวันผ่าน

จนยืนซึมอยากลืมเด้นอ ลืมเรื่องพ้นผ่าน

ไปทำงานจนว่าอิดเมื่อยล้าก็คอตั้งพอแฮง

แต่รักแล้งแหนงหน่ายหลายใจ

แทบบ่ไหวในทรวงรักลวงจากพี่

อีกจักปีอีกจักเดือนน้อฟ้า

อีกจักปีอีกจักเดือนน้อฟ้า

จากวันเวลาจะลืมเรื่องเคืองขุ่น

แล้วแต่บุญแล้วแต่กรรมซิยอน

สนองเจ้าเทือหลัง

พอยับยั้งได้บ่คนลวง

เทพบนสรวงมองเห็น

ผู้ก่อเวรบ่นอฟ้า

หากฉันเป็นปลา

ก็คงเป็นปลาขาดน้ำ

ทุกชั่วโมงยาม รอแต่วันใจสิ้น

หากใจเป็นปลาคงขาดน้ำกิน

รอวันแดดิ้น สิ้นใจอย่างทรมาน

แต่ใจฉันมันไม่ใช่ปูปลา

เมื่อยามรักลา

น้ำตาไหลมาเป็นซ่าน

ด้วยใจรักเธอยอมทรมาน

แม้มันเจ็บปวดร้าวราน

ฉันทรมานขมใจ

ปานไฟไหม้ โอ้ย ในใจเป็นเถ้า

ปานไฟไหม้ โอ้ย ในใจเป็นเถ้า

ปากบ่มีก็เลยบ่ได้เว้าว่ามันฮ้อนซ่ำได๋

แต่ต้องได้ถายนอกอาการ

บ่สงสารเลยน้อ ผู้เขาทำลายมา

ตัดทางเผิ่นก็พอตัดได้

ตัดทางเผิ่นก็พอตัดได้

ตัดใจ ตัดแล้ว ตัดเล่า

ตัดความรัก ตัดแล้วแฮ่งเศร้า

มันเหงากลุ้มอยู่หว่างทรวง

ล่วงแล้วหล่นน้ำตาคนมันพร่า

ล่วงแล้วหล่นน้ำตาคนมันพร่า

หากใจเป็นปลาบ่เหลือก้าง

บ่เหลือก้าง เอ่อ เอ่อ เอ่อ