Tutunamayanlar

HOLDEN Örümcek ağlarıyla sarılmış bu binalar Duvarda aynalar var, duvarda boşluk Ürküten görüntüsüyle saatlerce konuştum Ve korkarım ki artık duvarlar da bundan hoşnut Yüzümden anlaşılmaz Yüzümde saklananlar az Yolun sonundasın bas Sakın durma bas Yirmilerde karşılaştığım beyaz bugün benimle Derdi bilmeyenlerin cehenneminde Güneşin etkisiyle doğarken sabahlar Bir süredir habersizim bu evde kendilerinden Yırtılan tenimde gizlenirken hepten Zaten ait olmadığım bir yerde ibarettim etten Belki anlamak da unutmak da aynıdır Ve mezar taşlarında adımı andırır bir anlık Yangın ortasında yolumu gözlüyor bataklık artık Ve ruhum girdiğim Otopsiler kadar karanlık NAKARAT öldün mü kaldın mı gittin de vardın mı? sonunda uyandın mı? zaman mı paran mı yıllar mı kaybettiğin aklın mı? uyandın mı? İKRA heyecan yok gülmek yok kapalı bu yol fakat dönmek yok mum olursun ancak sönmek yok cinayetler olur bakma görmek yok ne çare bak şu hale intihara meyillidir burada beş hane karanlığı aydınlatmıyorken meşalem tutunamayanlar bize benzer eşgalen hangimiz dürüsttü bu külüstür sokaklardan bisikletleri maviliklere son sürat sür beyaz bayraklar kuşan kalburüstü sırtında insanlar taşıyan kambur üzgün hadi çalın! bugünümü yarınımı çalın vergiden muaf olduğumuz acıların kral elbet ölür bize kirli tacı kalır gelen her yeni yıl ömrümüzden haraç alır