Thorbeckeplein

'K Heb je ontmoet op het Thorbeckeplein Je wachtte op iets blijkbaar, stond er voor niets blijkbaar Je leek zo ontroostbaar en eenzaam te zijn We keken en wachtten wat, praatten en lachten wat Toen ik je vroeg: "Ga je mee?", zei je: "Fijn" En miste je laatste trein Na het ontbijt zei je: " 'k Ga nu dan maar 'T Was heel erg fijn bij jou, dag, en ik bel je gauw" Uren nog rook ik de geur van je haar Ik lachte en floot die dag, God, ik genoot die dag 'K Voelde me beter dan sedert een jaar Totdat ik je zag... met haar Ik zag jullie vaker, een vrouw met d'r vent Eerst me zo warm gevoeld, nu me zo arm gevoeld Ook je adres was me toen niet bekend Eensklaps daar belde je, huilend vertelde je Dat je soms vreselijk moedeloos bent En dat je daar nooit aan went Zo gaan we door en ik wen d'r maar an Maanden verstom je weer, plotseling kom je weer Meestal alleen als je niet verder kan Dan streel en omarm ik je, troost en verwarm je Kun je 't leven dan 's morgens weer an Dan ga je terug... naar je vrouw