Και ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και είσαι εσύ
πάει καιρός που πια δεν είμαστε μαζί
και ούτε κουβέντα πια δεν λέμε
μόνοι και χώρια ίσως κλαίμε
και τώρα πάλι είσαι εδώ
τι να μου πεις και τι να πω
Κάνε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
θέλω απόψε για σένα να κοπώ
Κανε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
βάλε ότι έχει μια θάλασσα να πιω
μια θάλασσα να πιω
Μαύρος καπνός είναι η πληγή
που φέρνει δάκρυα με την πρώτη αφορμή
κάτι μου είπες και βουρκώνω
πάλι σε εμένα το χρεώνω
που δεν κατάλαβες εσύ
πως ήσουν όλη μου η ζωή
Κάνε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
θέλω απόψε για σένα να κοπώ
Κανε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
βάλε ότι έχει μια θάλασσα να πιω
μια θάλασσα να πιω
