Ofan kemur él
óð það snjó í svörtum byl
Ein vítið í flöskunni með
Raddir glymja hátt í höfði þessa nátt
Ein situr við stein og starir
Tárin lita möl
án jökla fjöllin flöt
Ein skríður í myrkrinu ber
Andinn syndir burt
Og sortinn fyllir allt
Ein hverfur í jörðina og fer
Lognið vinnur storminn
í tömarúm hún horfir
Málturin dvín af sorg
Sleppir tökum sínum
Af lífinu og bíður sátt
Sjálfið hún svelti
