Onbezonnen

Zeven dagen maandag, achter elkaar aan Elf maanden herfst en elke dag volle maan Als je eenmaal ontwaakt bent, kom je nooit meer in slaap, en Als je eenmaal geraakt bent, dan ben je geraakt Je kan niet wegrennen, als je opgesloten zit, en Je kan niet meer wegkijken, met je ogen dicht Zoveel duistere zaken, in het volle licht, еn Iedereen een mening еn iedereen verhit, en Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik weet niet wat ik moet doen Het enige dat ik weet, we gaan niet meer terug naar toen Onbezonnen, dagen in de zon, en Eindeloze nachten, pijnloze gedachte Ik weet niet meer wie ik was voor het allemaal begon Ik weet ook niet wat ik nu ben behalve jong Onbezonnen, dagen in de zon, en Eindeloze nachten, het komt wel weer Droomde nog in kleur, het leven was stabiel, maar De jaren openden deuren, ook een bubbel is fragiel, en ik Hoop met hart en ziel dat het loopt zoals ik wil, maar Als je niet flexibel bent, blijft de kermis koud en kil Ik was nog jong, dacht alles te weten Hoe breder mijn horizon, hoe meer ik vergeet En hoe minder ik beter doe dan de rest Hoe meer ik het weet, hoe meer ik verpest Oh, zoveel duistere zaken in het volle licht, en Zoveel ogen en haken van 't begin tot in de kist, oh Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik weet niet wat ik moet doen Het enige dat ik weet, we gaan niet meer terug naar toen Onbezonnen, dagen in de zon, en Eindeloze nachten, pijnloze gedachte Ik weet niet meer wie ik was voor het allemaal begon Ik weet ook niet wat ik nu ben behalve jong Onbezonnen, dagen in de zon, en Eindeloze nachten, het komt wel weer