Plaka

Αχ σαν άνθος μαραμένο 'Ονειρο ξενιτεμένο 'Εφυγες και σε προσμένω Αχ σαν άνθος μαραμένο Αχ γεμίζει και σταλάζει Το γλυκόπιοτο μαράζι Σαν αρχίζει να χαράζει Αχ γεμίζει και σταλάζει Αχ και ν'αντηχούσαν λίγο Αχ τα λόγια που σου κρύβω Τραγουδώ να ξανασμίγω Αχ και ν'αντηχούσαν λίγο Αχ πιο έξω απ'την Πνύκα Αχ πεζόδρομο σαν βρήκα Κι ορκιζόμουνα σε είδα Αχ πιο έξω απ'την Πνύκα Κοντοστέκεσαι αντίκρυ Αχ κρατάς σφιχτά τα χείλη Αχ το κάποτε μας λείπει Αχ και να μην είχες φύγει Αχ μ'ακούς κι εγώ σωπαίνω Με δυό στίχους ανασταίνω Των ματιών των αλαλιασμένων Αχ το πόνο των βαραίνω