Agxos

Δε μασάω και τα σπάω Πιο σκληρή κι απ' τη γη που πατάω Σέρνω βράχους κι εξωκλήσια Δυνατή και με λάμψη περίσσια Δε ρωτάω, δε με νοιάζει Η σκληρή η δουλειά μ' ανεβάζει Βράχους, διαμάντια, τα κάνω κομμάτια Θα πάρω ό,τι φέρεις και σπάω ό,τι θέλεις, μα Στο κάτω κάτω, νιώθω άνω κάτω Σαν ακροβάτης τσίρκου που όλο πέφτει κάτω Στο κάτω κάτω, τους άθλους του έκανε ο Ηρακλής Δίχως καν να πιάσει πάτο Στο κάτω κάτω, βοήθεια δε δίνω, αισθάνομαι να σβήνω Ρωγμές, σεισμοί, να τρέμει όλη η γη Να σπάει σαν γυαλί Τι σπάει το γυαλί; Τι; Άγχος σαν να πέφτω αργά μέσα στο κενό Άγχος που δε σταματά, πάω να τρελαθώ Άστο στη μεγάλη την αδελφή σου Δώσε μου τα βάρη σου και κρατήσου Ξανά την υδρόγειο δε γυρνώ Στον βυθό Του άγχους αν κατακτηθώ και ποτέ δε βγω; Άγχος που με σταματά πριν να εκτοξευτώ Άσ' την αδελφή να σε προστατεύσει Βάλε ένα χεράκι μπας κι αντέξει Δε σηκώνω ούτε ένα κιλό Θα λυγίσω Στο κάτω κάτω, ανησυχώ, θεωρώ πιθανό πως κάτι θα μας χτυπήσει Στο κάτω κάτω, σαφώς απορώ μα γιατί το πλοίο δε θα στρίψει Στο κάτω κάτω, σκοπό μου έχω έναν, μη φοβηθώ κανέναν Μπροστά στο ντόμινο αν θα σταθώ Μην πέσουν τα κρατώ απ' το αεράκι το μικρό Μισό Ίσως μπορώ ν' απαλλαγώ από το βάρος μιας συνείδησης πικρής Φως, να δω που πάω Σαν να πετάω Γιατί πονάω; Το άγχος μετράω Βαραίνει, βαραίνει Μα τι συμβαίνει; Άγχος σαν να πέφτω αργά μέσα στο κενό Άγχος που δε σταματά, πάω να τρελαθώ Θέλει η αδελφή σου άλλη μία χάρη Άσ' τη να σηκώσει όλα σας τα βάρη Δες τη να παραπατά, μα τελικά Θα νικά Απ' το άγχος που με κυβερνά θα απαλλαγώ Το άγχος δε με σταματά για να εκτοξευτώ Ασ' την αδελφή σου θα βρει τη λύση Τι κι αν έχει άγχος δε θα γονατίσει Δε τα έχει τζάμπα αυτά τα κιλά Δε σταματά τελικά το άγχος