Spiti

Κάτσε να σου πω θέλω να σου μιλήσω Άμα το κλείσεις δεν θα σε παρεξηγήσω Μα μου λείπουμε και αφού δε μπορώ στο τηλ να σε βρω Ψήθηκα να γράψω αυτό και να στ' αφήσω Δεν είναι κάτι φοβερό είναι τα νέα μου Έχει περάσει καιρός απ την τελευταία που στα λεγα Και κυρίως που τ' άκουγες Και κυρίως που δεν γινόμασταν κώλος με την πρώτη καλημέρα μου Βρήκα σπίτι κοντά στην δουλειά σε εντάξει γειτονιά Μα είναι φουλ στα μπατσικά δε γκρινιάζω όμως Φτιάχνω το σπίτι μου με ηρεμία όντως Και λείπεις και υπάρχει άπλετος χώρος Αφήνω μια στοίβα άπλυτα στον νεροχύτη Και να περιμένω να βγεις από μέσα να γκρινιάξεις Να φαίνομαι περίεργος να κάνω σαν ηλίθιος Να θέλω να ακούω την φωνή σου και ας μου φωνάζεις Να σε θέλω όσο τίποτα και να σε απειλώ πως θα μαι χάσεις Να μην θυμάσαι τι έχεις φάει χθες το βράδυ Και να ανησυχώ πως κάποτε και εμένα θα ξεχάσεις (και εγώ δε θέλω καθόλου να μαι ξεχάσεις) Ψέματα έλεγα, δε με νοιάζεις καν Περνάω τέλεια, μου μαγειρεύω μέτρια κοιμάμαι λίγο χάλια Έκανα και λίγα οχτάρια προχθές Προτού βυθηστώ στο διπλό αγκαλιά με 2 μαξιλάρια Δε νιώθω πλέον τσούξιμο στα μάτια Δεν αισθάνομαι δεν έχω ανάγκη χάδια Δεν ξαναδιάβασα εκείνο το σημείωμα Δε πλησιάζω πια εκείνο το σημείο μαν Ότι νιώθω για μένα και μόνο Να ναι καλά όσοι ήταν εδώ όταν έβγαζα δρόμο Αν δεν ήταν ο Γιάννης, ο Πέτρος, ο Μήτσος, ο Αλέξης, η Γιώτα, ο Νεκ Εγώ δεν θα ήμουν ίδιος Αυτό σημαίνει γράφω για εμένα στ' αλήθεια Αγάπη στον πφ για την κουβέρτα και τα ξύδια Κυριάκο μόλις μπει ο Μάιος Σου υπόσχομαι πως θα σου βάζω ένα χρόνο πληντυρια Σπυράκο μη φέρνεις άλλα κρεμμύδια μαν βρωμισαμε Σκέφτομαι τις μέρες που θα αναπολώ όσα ζήσαμε Αυτοί είναι οι φίλοι μου Και οι φίλοι μου είναι πρώτοι που αν πουλήσω αυτό που είμαι Θα' ρθούνε να με γαμήσουνε Οι υπόλοιποι μην κάνετε τον κόπο καν Δε βλέπω δάχτυλα τις μέρες που σκεπαζόμουν με το μπουφάν Έσκαγα μόνος μου στα live πριν να αποκτήσω φαν Οπότε οποίος μιλάει χωρίς να ξέρει απλά τρώει μπαν Και δεν φλεξάρω βλάκα την ταλαιπωρία Απλά όσα έζησα με έκαναν αυτό που είμαι Και προτιμώ να γράφω αλήθειες Απ' το να μαζεύω αυτούς που θα'θελαν να'ναι άλλοι μα λένε ίδιος μείνε Τέλος πάντων ήπια και ξεχάστηκα εύχομαι να περνάς φανταστικά Ξέρω δεν είσαι σε αυτούς που μ' άφησαν εσύ απλά φοβήθηκες την θάλασσα Εσύ δεν ήσουν σαν το σπίτι μου Εσύ έγινες το σπίτι μου Προς το παρόν οφείλω να γυρίσω σπίτι Και να φτιάξω αυτό που κάποτε θα γίνει όντως σπίτι μου Και όσο για εκείνο το σημείωμα στο ίδιο μέρος το'χω Μα κάνω πώς δεν υπάρχει Γιατί όπου και να το κρύψω τελικά δεν έχω ξεχάσει λέξη από όσα γράφω