Ana Hasreti

Ana kuşlar döndü memlekete

Biz yine kaldıl efkâr hasrete

Ömrümüz geçiyor beton kafeste

Baba biz geçemedik yandık hasrete

Kanayan yaramız ordadır baba

Sevdayı taşırım kuş kanadında

Ağıtlarla bıraktım sesimi orda

Yankılanır duruyor halâ dağlarda

Bitmiyor karanlık geceler ağır

At içinden artık hasreti bağır

Yaralı ceylan gibi dağları çağır

Duymasa da sesimizi kulağı sağır