Boşluğun Sesi

Şşş bu duyduğun boşluğun sesi,

Sıfırlarla dolu içinde olduğum kesir;

Otuzlarımın ortasında beş parasız bi’ parkta

Kendi sonuma doğru koştuğum kesin.

Aç kurtlar peşinde sanki kaç kurtar bi’ parça

Bence bayağı normal ölsem yas tutmam bi’ parça

Düşüyorum garip şekilde kendi gözümden (aha) ;

Kaybederken her şekilde haz duymak bi’ başka.

Yeşil bi’ parka çek üstüne otur bi’ banka,

Sanki devrim için binmiş bozuk bi’ tanka,

Sonra seyret insanları hep pahalı kıyafetler,

İçlerindeki ruhlar hep ucuz bi’ marka!

Bu devre ait değilim kaybolan harmonim;

Kendimle tek iletişimim aynada pandomim.

Tavana gerdiğim ne varsa ilk düğümde kırıldı,

Sanırım bulmalıyım acilen karbon ip.

Bi’ fanusun içinde yem bekleyen balıklar,

Tekli koltuğun üstünde dert çekmene tanıklar.

Kolay değil hayatta kalmak simülasyon içinde,

Kolay değil nefes alarak gerçeklere alışmak!

Şşş bu duyduğun boşluğun sesi,

Sıfırlarla dolu içinde olduğum kesir;

Otuzlarımın ortasında beş parasız bi’ parkta

Kendi sonuma doğru koştuğum kesin

37 ekranda karıncalar filmi;

Söyle kim tamamlar yarım kalan şiiri?

Gözümse bi’ parça kırmızı ve kanlı,

10 yaşında tanımıştım nefreti ve kini.

Çocukluğuma kaçarak yeniden çizmek istiyorum,

Bacası tüten bir ev, ortasında nehir.

Doğru değil hiçbirisi, yine de bilmek istiyorum;

Amatör bir balıkçının ortasında şehir;

Yakalanır ve sonra kararır sokak lambaları,

Logar kapakları içerken bir anda yağmuru

Zaman alır ve bir şekilde boşalt tam damarı;

İki yoksulluk arasında biraz da mağrurum.

Bayağı bir ödül olmak bu asırda katarakt;

Bugün gülümse insanın duasından kaçarak;

Kiminin rüyası, kiminin yıldönümü kiminin para;

Zenginin midesine boğazından akarak!