Zatrzymam obiekt tego, niech to leci w eter

Nawymyślam pojęć, które potem wsunę w kieszeń

Zły ze mnie człowiek, ocieram się znów o pretekst gdy

Widzę defekty naszych uniesień

Ponaciskam sobie miejsca, w których coś Cię gniecie

Mała iskra płonie, podsycana każdym wdechem

Moja igła to nie zardzewiały pusty pretekst jest

Wzywam blete, fałszywy świecie precz

Ostatnio jakby w planach wyjechać gdzieś daleko i nie wracać tu już

Zagraża kawa xanax kokaina seta złoty brokat i tusz

Kuś, kuś, gdy kusz, kusz się pali, ej

Tuż, tuż, kusz tu na sali jest

Czuć luz, w mózgu mam wady te

Kung-fu w łóżku tej pani chcę

Mrok nie dociera, gdy tańczymy w bieli, żyjemy trochę za szybko

Jej cera swobodnie od ognia się mieni, gdy odpala blanta od zipo

Parę miligram nadziei bez chemii, bez niej to możemy zniknąć

Drogi to czas jest tu dla nas, jak dobrze, że miłość tak spowalnia nam rzeczywistość

Jak za szybkie fury na tak ciężką nogę, i to że się ledwo znam na autach

Stany dla których żyję, bo mogę, a próbują wmówić, życie nie bajka

Błędy, za które nam przyjdzie zabulić i chuj w to, jak to moja karta

To czego mogliśmy sobie odmówić i luz bo przecież doświadczam, ej

A zanim zgasnę na dobre, niech sobie płonie świat

Zajmę się Tobą jak ogniem, niech leją wodę w nas

By razem z ostatnim mostem, tak jak ostatni blant

W spokoju zająć się ogniem, niech sobie płonie świat

Kuś, kuś, gdy kusz ,kusz się pali, ej

Tuż, tuż, kusz tu na sali jest

Czuć luz, w mózgu mam wady te

Kung-fu w łóżku tej pani chcę