FMS (For myself)

ค่ำคืนอีกคราว ล่องลอยยันเช้าก็ยังไม่สร่าง

ดั่งคนหลงทาง

ยังไม่รู้ที่ใดจุดหมาย

ก็ยังไม่ตาย ต้องใช้ชีวิตที่ยังเหลืออยู่

จะทำให้ดู

ว่ามันคุ้มทุกวัน

ยังเดินต่อ ไม่มีความทุกข์สักวันก็เกินพอ

บอกคนข้างหลังว่าคงไม่เกินรอ

แค่เพียงได้พักในวันที่เริ่มท้อ

กูก็ไม่คิดว่าถ้ากูโตขึ้นมาแล้วกูจะต้องมาเจออะไรมากมายขนาดนี้

แต่บางครั้งกูยังเบลอ

กูก็ยังเป็นคนเดิม แม้ไม่รู้ว่าจะต้องได้เจออะไรต่อจากนี้

ผู้คนมากมายยังตามชี้ ช่างแม่งดิ แคร์คนที่รักเราจริงเท่านั้น

กูยังต้องหายใจรับอากาศ ล่องลอยนั้นมันคืออาการ

เหมือนว่าท้องต้องการอาหาร หลังของขมมันคงจะหวาน

ในบางทีก็ทรมาน กูยังไหวไม่ต้องมาหาม

วันพรุ่งนี้ต้องพยายาม ทำให้ดีกว่าวันเมื่อวาน อีกครั้ง

แม้วันไหนต้องเจอกับความผิดหวัง

ไม่อยากเสียเวลาจะมาเจ็บช้ำ

กูไม่สนหรอกใครจะดีกว่ากัน Yeah

ค่ำคืนอีกคราว ล่องลอยยันเช้าก็ยังไม่สร่าง

ดั่งคนหลงทาง

ยังไม่รู้ที่ใดจุดหมาย

ก็ยังไม่ตาย ต้องใช้ชีวิตที่ยังเหลืออยู่

จะทำให้ดู

ว่ามันคุ้มทุกวัน

ยังเดินต่อ

ไม่มีความทุกข์สักวันก็เกินพอ

บอกคนข้างหลังว่าคงไม่เกินรอ

แค่เพียงได้พักในวันที่เริ่มท้อ

ราตรีนี้คงไม่ใช่เวลาจะนอน

มีเพียงเสียงของฉันที่ยังร่ำร้อง

ต้องใช้ชีวิตที่เหลือให้คุ้มค่าก่อน

อาทิตย์ส่องแสงอีกครา

เวลาไม่อาจจะย้อน

ค่ำคืนอีกคราว ล่องลอยยันเช้าก็ยังไม่สร่าง

ดั่งคนหลงทาง

ยังไม่รู้ที่ใดจุดหมาย

ก็ยังไม่ตาย ต้องใช้ชีวิตที่ยังเหลืออยู่

จะทำให้ดู

ว่ามันคุ้มทุกวัน