yokai

Ja mówię, ty milczysz i zaraz znów wpadnę w ten stan

Nie umiem żyć w ciszy, gdy krzyki to wszystko, co znam

I nie wiem ile lat, nie chcę okłamać cię

Dawno mnie zniszczył świat, widzisz to w każdej łzie

I płonie każdy cal, to mój kochany las

Oddałem wszystko wam, chcę zabrać to, co znam

Jestem jak zachód słońca w zamglonych górach

Jak demon, pomórnik, jak kruk

Na swoim niemaniebie, wciąż z głową w murach

Jak sukkub, jak wampir, król snów

I znowu staję w lustrze przed samym sobą

Naprawdę nie rozumiem, jak

Mówisz, że nagle jestem inną osobą

A pasowało ci to przez tyle lat

I nie wiem, ile dni chcesz okłamywać mnie

Dawno zniszczyłaś raj, w którym żyłem na dnie

Zamarznął cały świat, mój pałac, elfy, bies

Zbuduję go nim żal przyniesie nowy kres

Jesteś jak Wila, która czaruje wdziękiem

I dobrze latasz na miotle jak Fleur

Ja jestem słowem, chmurą, wiatrem i dźwiękiem

I cieniem na planszy w naszym Shadowplay

La la la la la la la la la

La la la la la la la la la

La la la la la la la la la