วุ่นวาย

อยากจะกินแต่มันก็กินไม่ได้

อยากจะนอนก็นอนละเมอ

อยากจะคุยกับใครก็คิดถึงเธอ

อยากจะลืมก็ลืมไม่ลง

เพราะเธอคือความวุ่นวายในชีวิต

เธอทำให้ฉันเป็นอย่างนี้

ห้ามใจเท่าไร ยิ่งห้ามก็ยิ่งคิด

รู้ตัวบ้างไหมว่าฉันคิดมาก

ทำให้รู้สึกดี กลับมารับผิดชอบฉันที เฮ้เธอ

ไม่มีใครที่จะรักษาฉันได้

นอกจากการได้เจอหน้าเธอ

ไม่รู้ทำไมต้องกลายเป็นคนเพ้อเจ้อ

ไม่เข้าใจตัวเองสักที

เพราะเธอคือความวุ่นวายในชีวิต

เธอทำให้ฉันเป็นอย่างนี้

ห้ามใจเท่าไร ยิ่งห้ามก็ยิ่งคิด

รู้ตัวบ้างไหมว่าฉันคิดมาก

ทำให้รู้สึกดี กลับมารับผิดชอบฉันที เฮ้เธอ

เพราะเธอคือความวุ่นวายในชีวิต

เธอทำให้ฉันเป็นอย่างนี้

ห้ามใจเท่าไร ยิ่งห้ามก็ยิ่งคิด

รู้ตัวบ้างไหมว่าฉันคิดมาก

เพราะเธอคือความวุ่นวายในชีวิต

เธอทำให้ฉันเป็นอย่างนี้

ห้ามใจเท่าไร ยิ่งห้ามก็ยิ่งคิดถึง

มาทำให้รู้สึกดี กลับมารับผิดชอบฉันที เฮ้เธอ