Айтшы

Сағаттар соғады, бірақ тоқтамай,

Жүрекке жазылған жаралар ақталмай.

Кештер суық, үнсіздіктің шегінде,

Жаным адасып жүр тағдырының шетінде.

Кейбір адамдар біреуге өкпелi,

Сезімдері тұншықтырдым, бәрі бекер.

Уақыттан қаштым, бірақ қол жетпеді,

Шындықтың бетінен көлеңкесi кетпеді.

Айтшы-айтшы, бұл өмір неге осындай?

Түсімде жүрген күндерім әппапақ сондай.

Жолдарым ұзақ, бірақ соңы тұман,

Бірақ сен жоқсың ол жақта отырған.

Шуақты күндерді іздедім аспаннан,

Қанатымды кесіп алып тастаған.

Арасында жарық пен қараңғының,

Өзімді таптым сол жалғыздықтан.

Далада, жел ғана

Сағыныш тербейді, иә

Өткен шақ, естелік

Сыбырлайды

Далада, жел ғана

Сағыныш тербейді, иә

Өткен шақ пен естелік

Сыбырлайды

Айтшы-айтшы, бұл өмір неге осындай?

Түсімде жүрген күндерім әппапақ сондай.

Жолдарым ұзақ, бірақ соңы тұман,

Бірақ сен жоқсың ол жақта отырған.

Айтшы-айтшы, бұл өмір неге осындай?

Түсімде жүрген күндерім әппапақ сондай.

Жолдарым ұзақ, бірақ соңы тұман,

Бірақ сен жоқсың ол жақта отырған.

Айтшы-айтшы, бұл өмір неге осындай?

Түсімде жүрген күндерім әппапақ сондай.

Жолдарым ұзақ, бірақ соңы тұман,

Бірақ сен жоқсың ол жақта отырған.