دوباره بوی خوبی میاد، فصل بهاره
نشستم، خیلی وقته تو نوبتم، بخت من کی میاد؟
میگن که راهش دوره ولی هیچکس نمی دونه، حرفای تو خالی
کارنامه داغونه، جای پای تو می مونه روی گل قالی
می ترسم فصل من سر بیاد، کاری ازم برنیاد
می ترسم سال های سال ز من آوازی بر نیاد
دوباره، سرانجامی نداره، کاری که توش اصراره
می جنگم با فکرای شوم و هر تغییری یک اجباره
فصل من پر از رنگه، سرآغازش این آهنگه، یک راه طولانی
وقتی که دلم تنگه، پر آشوبه به مانند دریای طوفانی!
می ترسم فصل من سر بیاد، کاری ازم برنیاد
می ترسم سال های سال ز من آوازی بر نیاد
بدون که فراموشت نکردم
بدون که فراموشت نکردم
خودمو پریشون تو کردم
(فصل من پر از رنگه)
(وقتی که دلم تنگه)
