Patoma

Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου Θα βάλω πόρτες μ' αλυσίδες και παγώνια Και μες στη θάλασσα θα ρίξω το κρεβάτι μου γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια Ξυπνώ μεσάνυχτα κι ανοίγω το παράθυρο κι αυτό που κάνω ποιος σου το' πε αδυναμία Που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια...