Sajan Das Na

اے جو مشہوری اے سجݨ مجبوری اے ایس لیّے تیری توں ہوئی تھوڑی دوری اے سجݨ مجبوری اے سجݨ مجبوری اے قسم میری تیرے بن بات ادھوری اے دل کردا کاغذ بھرداں اپݨا اے حال میں لکھ داں کِویں دن گزرے تیرے بن میں ہی جاݨدا سجݨ دس نا کی کراں؟ سجݨ دس نا کی کراں؟ تیری یاد دکھاوے ترسنا سجݨ دس نا سجݨ دس نا کی کراں؟ سجݨ دس نا کی کراں؟ تیری یاد دکھاوے ترسنا سجݨ دس نا سجݨ بڑی دوری اے یہ کیسی مجبوری اے؟ جینا نئیں یوں تیرے بن تُو اتنا ضروری اے ساجݨ بول دل تُو لایا کیوں؟ جی میرا اتنا ستایا کیوں؟ سجݨ دس نا کی کراں؟ سجݨ دس نا کی کراں؟ تیری یاد دکھاوے ترسنا سجݨ دس نا لگدا اے وچھڑے ہوئے آں جانے کئی سالاں توں لگدا اے واقف نئیں آں ایک دوجے دے حالاں توں تُو تے پرایا نئیں بھلایا کدی نا تُو میں تاں جاندا پچھلے کج دناں توں گلاں میں تیریاں فیر سوچی جا سوچی جا میں کی کراں؟ یارا نئیں کج وی تے چنگا نئی او لگدا کتنا بے بس آں میں ہی میرے حال نوں سمجھاں دل دے سوال نوں سمجھاں (سجݨ دس نا) میں ہی میرے حال نوں سمجھاں دل دے سوال نوں سمجھاں سکھݨا نئیں چوندا آں میں سہنا دوریاں سجݨ دس نا (دس نا، سجݨ دس نا، دس نا) سجݨ دس نا (تیری یاد دکھاوے ترسنا) تُو تے پرایا نئیں (دس نا، سجݨ دس نا، دس نا) بھلایا کدی نا تُو میں تاں جاندا (تیری یاد دکھاوے ترسنا) تُو تے پرایا نئیں (دس نا، سجݨ دس نا، دس نا) بھلایا کدی نا تُو میں تاں جاندا (دس نا، سجݨ دس نا، دس نا) سجݨ دس نا