Eklemedir Koca Konak

Birer birer kayıp giderdi her bir sevilen Yenisi gelmez, eline geçmez, hele ki değeri hiç bilinmeyen Yürekte varsa sevgiden de ötesi Sen ağlasan da boş, ışık da yaksan nafile Odan karanlık, hep loş Hayatın emri: "Hep koş!" Bayağa bir bekledim boş Yaşantım sanki bir savaş ve hoş da bazen Ateş kesildiğinde ve de sular durulduğunda Yoksa hep gülerdi insan Hep kalırdı masum Saygıda bir kusur ettiğinde minnetin de değeri yok Kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur Fakat bu kalp unutmaz, unutamaz ki zaten Her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken Her anım birini özler Rüyada yolunu gözlediğim düşünceler ve benliğimle canlanır tüm hatıralarım Bitince yalnızım Gözümü açtığımda kalmışım yanımda ailem ve bir de arkadaşlarım Ameleydim eskiden Şafak sökerdi her gün işe giderken Cebimde yoktu bir kuruş Ve Üsküdar'ımın her bir yeri yokuş Her gün yeni bir suç İttiler fakat ben olmadım tuş Kanatlı doğmamış kuş Vakit hiç geçmemişti Ben hep aynı yerde saydım Ekmekle vardı kavgam, daha bir sertti günler Ve geçmişeydi saygım Gelecekti kaygım Kelebekti kalbim Akar giderdim olsa bile bir derdim hep gülerdim