Kam Miyaaramet

همین که مینویسم و به واژه میکشم تو رو دوباره بار غم میشینه روی شونه های من همین که میشکفی مث یه گل میون دفترم دوباره گرمی لبات دوباره گونه های من همین که میری از دلم قرار آخرم میشی دوباره زخم میخورم دوباره باورم میشی همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت نمیشه که نبارمت گریه فقط کار منه تو اشکاتو حروم نکن به واژه ای نمیرسی اینجوری پرس و جو نکن فاصله ها مال منن تو فاصله نگیر ازم بمون که باورت بشه گریه نمیشه سیر ازم همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت همین که مینویسم و به واژه میکشم تو رو دوباره بار غم میشینه روی شونه های من همین که میشکفی مث یه گل میون دفترم دوباره گرمی لبات دوباره گونه های من همین که میری از دلم قرار آخرم میشی دوباره زخم میخورم دوباره باورم میشی همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت نمیشه که نبارمت