Son mahcupluğumun yanakları al al
Kırıklara bağlar Yunus iple sıkıca ince dal
Yürü be koçum, kim tutar?
Böyle devam edersen hâlin mantara bağlar
Bilirim, sen yüzersin de gemiler batar
Ben perçemle sır bakar
Gözlerime sürmelik atar ve istasyonlarım hınca hınç dolar
Her ağızdan bir iftira doğar ve doğan iftiralar büyüdükçe bal satar
Âlem bala batar, ölüm yapar mı hiç rötar?
İnsan etiyle açtığın iftarla iftihar bence en kalleşçe intihar
Harla ateş var
İftiraların ellerinde keleş var, tarar durur
Tarar adamı, mermi manyağı yapar da anlamazsın, yorar
Fare gibi üfleyerek yerler etin, yıkılır güçlü setin
Bu şarkıyla ağlar müzik setin
Nuru kaybolmuş betin ve betin benzin atmış, yakmış ruhunu benzin
Yangınların dumanından tıkanır genzin
Aslında her şey sensin ve sensin aradığın en güzel rengin
Bil bu fakirin gönlü zengin, iradem kendinden pek emin
Ben de ruhumu teslim ettim demin
Yine çayım aldı demin, ama tekrar doğdum, yemin
Öldüğümde başı kalabalıklaştı cenazemin
Yüzüne bak şu yanarak tavaf eden semazenin
Hâli ne kadar da nazenin
Mis kokusu geç gelir henüz açan çiçeğin
Bak demirden bileklerim
Sen bi' de bana sor neymiş aldanmak, amacına ulaşır hain
Üzgünüm içten ama sen ne de anlarsın ya içtenlikten
Sen bi' de bana sor neymiş yalvarmak, suçu bana atar hep hain
Kirlenmeden kalabilsem de sıkı tutunup düşmesem olmaz mı?
Sen bi' de bana sor neymiş aldanmak, amacına ulaşır hain
Üzgünüm içten ama sen ne de anlarsın ya içtenlikten
Sen bi' de bana sor neymiş yalvarmak, suçu bana atar hep hain
Kirlenmeden kalabilsem de sıkı tutunup düşmesem olmaz mı?
