Ρόδα και Γιασεμιά

Το ωραιότερό μου λάθος: εσύ Και δεν αρθρώνω γιατί ήπια κρασί Κι ένα ηρεμιστικό που πήρα κρυφά Γιατί τους φίλους μου τρομάζω συχνά Μα δεν ακούω συμβουλές, θέλω να πέσω Από τον έκτο, να πεθάνω, να πονέσω Και με το αίμα να ποτίσω όλο το χώμα Για να φυτρώσει ένα ηλιοτρόπιο ακόμα Αυτό εδώ δεν είναι άλλο ένα ποίημα Είν' η ψυχή μου πριν τον θάνατο ένα βήμα Είναι ό,τι μου 'μεινε από αυτή τη σχέση Ό,τι αγάπησα και μ' έχει καταστρέψει Κι όχι, δεν είναι πρόσκληση για να γυρίσεις Ούτε για να με δεις, ούτε για να μιλήσεις Είναι το αντίο που αρμόζει, είν' η κηδεία μου Και θα τα πούμε στην κόλαση αμαρτία μου