Pachnie Сabor

Хiба на вечар той можна забыцца?

Сонца за борам жар-птушкай садзiцца,

Штосьцi спявае пяшчотнае бор,

Пахне чабор,

Пахне чабор...

Лёгкiя крокi на вузкай сцяжынцы.

Дзеўчына ў белай iскрыстай хусцiнцы,

Быццам абсыпана промнямi зор.

Пахне чабор,

Пахне чабор...

Выйсцi б насустрач, стаць i прызнацца.

Вось яно – блiзкае, яснае шчасце,

Клiкнуць хацелася – голас замёр.

Пахне чабор,

Пахне чабор...

Год адзiнаццаць, а можа, дванаццаць

Сэрца балiць, што не здолеў спаткацца,

Сэрца нязменна хвалюе дакор.

Пахне чабор,

Пахне чабор...

Час той схаваўся за дальняй гарою,

Здасца хвiлiнай – яна прада мною...

Выйду. Гукаю. Маўклiвы прастор.

Пахне чабор,

Пахне чабор...