Ine Monachopedia

Σ' όποιο παιδί στο σπίτι του λείψει η ζεστή αγκαλιά του

θε να το κάψει να αισθανθεί τη ζέστη απ' τη φωτιά του

Αυτό εδώ για το παιδί στο παράθυρο

που κοιτάζει απ' την καρέκλα το μηδέν και το άπειρο

Για όλους εκείνους που το είπαν ανάπηρο

κι αφού γεμίσαν την καρδιά τους με χαλίκια κι άχυρο

τώρα ζητάνε τη δικιά του για λάφυρο

και συνεχίζουν να του ρίχνουνε άκυρο

Αυτό λοιπόν για το παιδί στο παράθυρο

που αναμετριέται συνεχώς με το μηδέν και το άπειρο

Είσαι η δική μου οικογένεια, με μια παράξενη έννοια

είσαι η δική μου οικογένεια

με τόσα λόγια θαμμένα που δεν τα λες σε κανένα

εσύ που ψάχνεις στη λάσπη να βρεις φλουριά ασημένια

είσαι η δική μου οικογένεια

και τα δικά μου τ' αδέρφια είναι μοναχοπαίδια

τα δικά μου τ' αδέρφια είναι μοναχοπαίδια

και δεν κάνουν κανενός αφέντη κέφια

Και χαλάνε των αφεντικών τα σχέδια

Όλοι οι μόνοι σας ελάτε μαζί μου

Καθίστε στο τραπέζι μου και πιείτε απ' το κρασί μου

Ελάτε όπως είσαστε αντέχει η γιορτή μου

Κάθονται πάντα μοναχοί οι άνθρωποι οι δικοί μου

Κι αν θέλετε να κλάψετε κι αν θέλετε φωνάξτε

κι αν έχετε έρθει για χρυσό μες στο μυαλό σας σκάψτε

Μην προσποιείστε από ντροπή πως κάποιοι άλλοι είστε

κι αν θέλετε αμίλητοι σε μια γωνιά καθίστε

Και ξεφλουδίστε τις ντροπές μέχρι να βγει ο πυρήνας

περνούν μερόνυχτα ψευτιάς για μια στιγμή ειλικρίνειας

Ξεροσταλιάζετε καιρό για ένα άγγιγμά της

στύβονται αιώνες μοναξιάς για μια σταγόνα αγάπης

Κάποιος να τα πει για αυτούς, τους μοναχικούς

που ούτε μια ματιά δε ρίχνεις, ούτε τους ακούς

Να τα πει για αυτούς που τους λες δειλούς

μα χωράει η καρδιά τους δέκα κόσμους σαν κι αυτούς

Κι εσείς οι άλλοι αρκετά με τα καψουροτράγουδά σας

ο κόσμος γύρω σας γυρνά και πάντα είναι η σειρά σας

Τα μάτια σου είναι θάλασσες για τους ερωτευμένους

Κανείς δε λέει όμως για τους πραγματικά πνιγμένους

Online game ώρα πέμπτη πρωινή προς έκτη

για σένα λέω μεταμεσονύχτιε παίχτη

Δεν ξέρεις καν αν είναι Τρίτη ή Τετάρτη ή Πέμπτη

Κάνε ριστάρτ και τη ζαριά ξαναπαίχ' τη

Κλειδί στην πόρτα κι ό,τι σου 'βγαλε το pornhub πρώτο

Η σιωπηλή σου μοναξιά κάνει τεράστιο κρότο

που φτάνει μέχρι τα παράθυρα των άλλων, grand theft auto

Πότε επιτέλους θ' αποδράσουμε γαμώτο

Κάποιος να μιλήσει για αυτούς

που δεν αγάπησαν ποτέ που όλο τους βλέπεις σκυφτούς

που δε σέρνουν το σταυρό τους για να μην τους ακούς

που θ' αντάλλαζαν για πλάκα εαυτούς

-κάποιος να μιλήσει-

Για αυτούς που τη ζωή τους συνεχώς αναβάλουν

που η πανοπλία ήταν πιο σκληρή απ' τη θέληση να τη βγάλουν

που δεν πιαστήκαν χέρι χέρι σε καμιά προκυμαία

που υψώσαν τη σιωπή σαν αναγκαστική σημαία

Κάντε πιο κει, κάντε πιο κει

κάντε στην άκρη να καθίσουν κι οι καλοί

που δεν ξεσπάνε το θυμό τους που δε χύνουνε χολή

που δεν κοιτάνε τη δικιά τους τη βολή

Κάντε πιο κει, κάντε πιο κει

για να καθίσουν επιτέλους κι οι καλοί

που δεν κλωτσήσανε τη γάτα ενώ χαϊδεύουν το σκυλί

που δε φοράνε ούτε κουκούλα ούτε στολή

-και δε θα πιάσουν την καλή-

Σε ποιον ανήκει η πόλη; Σε ποιον ανήκει η πόλη

Σε ποιον μαφιόζο κουστουμάτο μεγιστάνα καριόλη

Ποιός κουβαλάει μαχαίρι, ποιος κουβαλάει πιστόλι

Έρχεται άγρια βροχή από καυτό βιτριόλι

Αυτοί στο γύρω γύρω όλοι

κι εσύ στη μέση να κάνεις τον ζαλισμένο Μανώλη

Θέλω να ζήσουμε όλοι

πρέπει να ζήσουμε όλοι

πρέπει να ζήσουμε όλοι

Κατεβείτε να τους πάρουμε την πόλη

Υπάρχουν δύο μεγάλες τραγωδίες στη ζωή

Η μία είναι να μην αποκτήσεις ποτέ αυτό που ήθελες

Η άλλη είναι να το αποκτήσεις