Credits
PERFORMING ARTISTS
Paradigm
Performer
COMPOSITION & LYRICS
Wuttipon Athiphongkit
Composer
Nutthapong Srimuang
Songwriter
Jirat Sompakdee
Songwriter
Lyrics
บางทีก็ต้องมองจากรากถ้าหากข้างบนยังชนยังดึงดัน
ลองลุยไปพร้อมถ้าหากยังล้มอุดมการณ์ยังค้ำเอาตีนยันเพราะว่าศัตรูของมึง และมึง และมึง และมึง คนเดียวกัน
มันมีแค่มึงกับกู กับกู กับกู กับกู กูยืนยัน
ลองเริ่มจากล่างมันไม่ได้แปลว่ามันต้องเริ่มต้นมาจากศูนย์ในเมื่อข้างบนมันพังแต่มันจะยังจะดันทุรังจะปกจะปิด
ไม่หมดไม่มิด ไม่ปักติ ผู้มีอำนาจไม่ศักดิ์ไม่สิทธิ์
จะเปลี่ยนอำนาจ ที่ปราศจากผู้มีอำนาจที่ขาดสติ
ถ้าเอาให้ง่าย มันเหมือนตอนเราต่างนับหนึ่งเริ่มจนไปถึงสิบ
มันค่อยๆเพิ่มจากแค่หยิบมือ จากอนุบาลจนเป็นบัณฑิต
ฉะนั้นควรเริ่มจากสิ่งที่ถือในมือ ที่มีนั่นมันคือสิทธ
ถ้าคิดว่าสิ่งที่มีนั้นดี ให้เชื่อว่ามันนั้นยังมีอีก
มนุษย์เคยเริ่มจากเดิน และเชื่อจนเรามีปีก
ในเมื่อมีชนมีหลีก ทั้งหมดคือเพื่อแค่ขอให้เชื่อว่ามันนั้นยังมีอีก
ถึงแม้สัญญากลายเป็นกระดาษที่ฉีก
ไม่ว่าโรมัน หรือกรีก ให้เชื่อทุกเสียงได้ยินเริ่มจากที่ปาก
โบยบินเริ่มจากที่ปีก
ถ้าหากสังคมมีชนมีชั้น ขอโทษในนั้นอ่ะมีกู
แค่อยากเริ่มเปลี่ยนจากล่างไปบน และฉันไม่ทนจะยืนดู
ถ้าหากมีเงินอำนาจ กูจะล่าแล้วก็เอาขึ้นมาชู
แค่อยากเป็นดั่งที่วาด และมีอำนาจหยิบมันขึ้นมาดู
กูสั่งมึงยอม กูสั่งมึงหมอบ มึงอยู่ในกรอบอยู่ในรู
แค่อยากจะบอก จะออกจากกรอบ อย่าเสือกมาบอกอะไรกู
กูมีทุกสิ่งทุกอย่างมากกว่าที่มึงมีแล้วมึงทำไมกู
แค่อยากให้รู้ล่วงมาข้างล่าง แล้วมันไม่มีอะไรปู
กูเริ่มจากล่าง ลองมองกลับด้าน
มึงอยู่ด้านบน กูเลยชนจากล่าง
กูเริ่มจากล่าง ลองมองกลับด้าน
มึงอยู่ด้านบน กูเลยชนจากล่าง
ต้องเริ่มจากสร้าง ลองมองกลับด้าน
จะเปลี่ยนด้านบนบางทีเราเอง ก็ต้องลองชนจากล่าง
ต้องเริ่มจากสร้าง ลองมองกลับด้าน
จะเปลี่ยนด้านบนบางทีเราเอง ก็ต้องลองชนจากล่าง
เพราะฉะนั้นมันจึงต้องเปลี่ยนจากบนลงล่าง
จากด้านล่างขึ้นบนก่อนที่แสงมืดลง
ก่อนจะหมดความหวังความซื่อตรง
เพราะความจริงมันมีแค่ควายที่ฟูมฟายดื้อทน
เพราะมันคือไกรคือกล ถ้าไม่ใช่เราแล้วมันคือใคร
ควรเริ่มจากเราทุกคนจนมันตะโกนไปไกล
จากเล็กไปใหญ่ จากเก่าไปใหม่
จากเท้าไปเข่า จากเงาไปไหล่
เปลี่ยนคืนเก่าๆ ให้เหมือนเสื้อผ้าที่ใส่
ให้คืนให้วันให้จันทร์เปลี่ยนมันเป็นเช้าวันใหม่
ถ้าหากสังคมมีชนมีชั้น ขอโทษในนั้นอ่ะมีกู
แค่อยากเริ่มเปลี่ยนจากล่างไปบน และฉันไม่ทนจะยืนดู
ถ้าหากมีเงินอำนาจ กูจะล่าแล้วก็เอาขึ้นมาชู
แค่อยากเป็นดั่งที่วาด และมีอำนาจหยิบมันขึ้นมาดู
กูสั่งมึงยอม กูสั่งมึงหมอบ มึงอยู่ในกรอบอยู่ในรู
แค่อยากจะบอก จะออกจากกรอบ อย่าเสือกมาบอกอะไรกู
กูมีทุกสิ่งทุกอย่างมากกว่าที่มึงมีแล้วมึงทำไมกู
แค่อยากให้รู้ล่วงมาข้างล่าง แล้วมันไม่มีอะไรปู
Written by: Jirat Sompakdee, Nutthapong Srimuang, Wuttipon Athiphongkit