วันเปื่อย (Before sunset)

เช้าลาง ๆ ในวันเสาร์ตอนสาย สายลมเย็นพอดี ทุกวันผ่านลาสึกกร่อนใจ ในโลกที่แสนเหนื่อย ขอเพียงเธอ พบเจอดอกไม้พร้อมความสดใส เป็นของขวัญที่แสนดีที่สุดในวันพักผ่อน กับใจที่เธอกอด ปาดาปาดั๊บ ปั๊บปาดั๊บปา หากมีสิ่งไหนที่เธออยากทำ หากเธอจะร้องเต้นรำตอนสายฝนพรำ ฉันจะบรรยายไปตามเธอ ออกไปกันแล้วปล่อยใจไปบนฟ้า เดินล่องลอยทิ้งฝันสิ่งต่าง ๆ อยู่กันแค่ตรงนี้ เก็บสิ่งดี ๆ ไว้ ปล่อยวางเรื่องราวที่ทำเธอผิดหวัง ออกห่างจากความฝัน ออกห่างจากความหวัง จากใครผู้ใดที่ทำเธอร้อนใจ ให้วันนี้ฉันโอบกอด กอดเธอในหัวใจ กลิ่นหอมจาง ๆ ลอยกรุ่นมาตามขอบฟ้าสีครามเวลาเย็น อาทิตย์ตกในวันพักผ่อน กับเธอที่ฉันกอด ปาดาปาดั๊บ ปั๊บปาดั๊บปา หากมีสิ่งไหนที่เธออยากทำ หากเธอจะร้องเต้นรำตอนสายฝนพรำ ฉันจะบรรยายไปตามเธอ ออกไปกันแล้วปล่อยใจไปบนฟ้า เดินล่องลอยทิ้งฝันสิ่งต่าง ๆ อยู่กันแค่ตรงนี้ เก็บสิ่งดี ๆ ไว้ ปล่อยวางเรื่องราวที่ทำเธอผิดหวัง ออกห่างจากความฝัน ออกห่างจากความหวัง จากใครผู้ใดที่ทำเธอร้อนใจ ให้วันนี้ฉันโอบกอด กอดเธอในหัวใจ ออกไปกันแล้วปล่อยใจไปบนฟ้า เดินล่องลอยทิ้งฝันสิ่งต่าง ๆ อยู่กันแค่ตรงนี้ เก็บสิ่งดี ๆ ไว้ ปล่อยวางเรื่องราวที่ทำเธอผิดหวัง ออกห่างจากความฝัน ออกห่างจากความหวัง จากใครผู้ใดที่ทำเธอร้อนใจ ให้วันนี้ฉันโอบกอด ออกไปกันแล้วปล่อยใจไปบนฟ้า เดินล่องลอยทิ้งฝันสิ่งต่าง ๆ อยู่กันแค่ตรงนี้ เก็บสิ่งดี ๆ ไว้ ปล่อยวางเรื่องราวที่ทำเธอผิดหวัง ออกห่างจากความฝัน ออกห่างจากความหวัง จากใครผู้ใดที่ทำเธอร้อนใจ ให้วันนี้เธอได้พักผ่อน ก่อนเป็นเช้าของวันใหม่