นานเกินไป

นานมาแล้วที่ไม่เคย

แม้ปลายสายตาดูเฉื่อยชา

มองสบตาเหมือนคนไม่เคย

ใจเล็กๆ เจ็บลึกจม

ขมขื่นผู้เดียว

ไม่เฉลียวยิ่งถลำดำดิ่งลึกลง

และสุดท้ายใจก็ไม่จริง

ลืมทุกสิ่งสิ้นไป

คงจะมีใครอยู่ข้างกาย

จึงเมินทำเมิน

เราอาจครองความรัก

ดูแล้วมันเรียบไป

หรืออาจเป็นเพราะเรา

นั้นรักนานเกินไป

ในวันนี้ที่เธอเมิน

เขินเดินข้างกาย

ไม่เป็นไร

เตรียมทำใจรับความช้ำตรม

ใครเคยชม

เหมาะสมกันหวานชื่นแรมปี

มาวันนี้ ไม่มีเหลือวี่แววรักเลย

ต่อให้รักหวานสักเท่าไร

เธอก็คงไม่เปลี่ยน

กลับมาเหมือนคนเก่าคู่เคียง

มันเปลี่ยนแปลงไปแล้ว

คงไม่มีวัน

เหมือนคนที่เคยแสนดี

ใจเจ็บล้ำพอแล้วจะไม่ทนต่อไป

ในวันนี้ที่เธอเมิน

เขินเดินข้างกาย

ไม่เป็นไร

เตรียมทำใจรับความช้ำตรม

ใครเคยชม

เหมาะสมกันหวานชื่นแรมปี

มาวันนี้ ไม่มีเหลือวี่แววรักเลย

ต่อให้รักหวานสักเท่าไร

เธอก็คงไม่เปลี่ยน

กลับมาเหมือนคนเก่าคู่เคียง

มันเปลี่ยนแปลงไปแล้ว

คงไม่มีวัน

เหมือนคนที่เคยแสนดี

ใจเจ็บช้ำพอแล้วจะไม่ทนต่อไป