อบเชย

ก็พี่มันเป็นคนเชย ๆ น้องเลยไม่เคยสนใจ

ถึงทำดีมากแค่ไหน ไม่เคยได้ใจเธอเลยสักที

ที่พูดจามาเป็นบทกลอน ใช่เพียงอ้อนเอ่ยวจี

ทุกถ้อยวาจาของพี่ ทุกกลอนกวี

นี้มาจากใจให้เธอนะเออ

โลกช่างฉาบฉวยรวดเร็วเหลือใจ

ไม่ทันเท่าไร ก็ล่วงลับเลย

แต่พี่คนนี้ ยังรักทรามเชย

ไม่เคย ไม่เคยจะเลือนลับลา

ลองรักคนเชย ๆ

ลองรักคนเชย ๆ

ไหมละทรามเชยของพี่

ไหมละทรามเชยของพี่

หากเธอให้ไมตรี จะมอบชีวีให้โดยไม่มีกังขา

มารักคนเชย ๆ

มารักคนเชย ๆ

แล้วเธอจะรู้เลยว่า

แล้วเธอจะรู้เลยว่า

เหลือจะพรรณนา เหนือกว่ากาลเวลาคือรักพี่เอย

คนอย่างเราเขาว่าไม่ Cool

เพราะเขาไม่ดูให้ดี

หัวใจของเราดวงนี้

ทั้งหมดที่มีภักดีแต่เธอ นะเออ นะเออ

โลกช่างฉาบฉวยรวดเร็วเหลือใจ

ไม่ทันเท่าไรก็ล่วงลับเลย

แต่พี่คนนี้ยังรักทรามเชย

ไม่เคย ไม่เคยจะเลือนลับลา

ลองรักคนเชย ๆ

ลองรักคนเชย ๆ

ไหมละทรามเชยของพี่

ไหมละทรามเชยของพี่

หากเธอให้ไมตรี จะมอบชีวีให้โดยไม่มีกังขา

มารักคนเชย ๆ

มารักคนเชย ๆ

แล้วเธอจะรู้เลยว่า

แล้วเธอจะรู้เลยว่า

เหลือจะพรรณนา เหนือกว่ากาลเวลาคือรักพี่เอย

โอ้ว่าแม่อบเชย เจ้าหอมไม่เลยไม่ร้าง

พี่จะขอเคียงข้าง น้องนางแนบเขนย

จะไม่รักใครอื่น ขอชมชื่นชิดเชย

แม้นเวลาล่วงเลย จะไม่เคยเปลี่ยนผัน

จะหอมเช้าหอมเย็น หอมไม่เว้นสักวัน

แก่ตายไปพร้อมกัน มีแต่ฉันและเธอ

ลองรักคนเชย ๆ

ลองรักคนเชย ๆ

ไหมละทรามเชยของพี่

ไหมละทรามเชยของพี่

หากเธอให้ไมตรี จะมอบชีวีให้โดยไม่มีกังขา

มารักคนเชย ๆ

มารักคนเชย ๆ

แล้วเธอจะรู้เลยว่า

แล้วเธอจะรู้เลยว่า

เหลือจะพรรณนา เหนือกว่ากาลเวลาคือรักพี่เอย