เดียวดาย

จับเจ่าอยู่คนเดียว เหลียวมองหาไปทั่ว

รอบข้างก็มืดมัว แสงสลัวสิ้นดี

สิ่งที่เคยเห็น เห็นเพียงแสงริบหรี่

จิตใจที่เคยดี ครั้งนี้สับสน

ช้ำช้ำลึกลึกเดียวดาย และไม่พบเจอผู้คน

หลายหลายครั้งเหมือนว่าโลกใบนี้มืดมน เงียบงันสำเนียง

ทำไมมองฟ้าไม่เจอะดาว เวลาที่เขาไม่อยู่เคียง

ทำไมบนฟ้าจึงมีแค่เพียง แต่เมฆดำ

ทำไมใจเขาจึงเปลี่ยนไป ทำไมใจฉันจึงจดจำ

ทำไมใจฉันจึงมีแต่ความรักนั้น อยู่ในหัวใจ

ก็อยากจะเจอเขา เขาเท่านั้นจะช่วย

สร้างโลกให้สดสวย มอบความรักกลับมา

เหงาเหงาซ้ำซ้ำไม่อาจสดใสเสียดาย น้ำตา

ครั้งแล้วครั้งเล่าก็เฝ้าก็หาเหลียวไป ไม่เจอะไม่เจอ

ทำไมมองฟ้าไม่เจอะดาว เวลาที่เขาไม่อยู่เคียง

ทำไมบนฟ้าจึงมีแค่เพียง แต่เมฆดำ

ทำไมใจเขาจึงเปลี่ยนไป ทำไมใจฉันจึงจดจำ

ทำไมใจฉันจึงมีแต่ความรักนั้น อยู่ในหัวใจ