สาวหมอนกิ่ว

กอดหมอนจนกิ่ว โหยหิว บ่ กล้าพูดจา

อีสาวบ้านนา บ่ กล้า ชายตาให้ใคร

เป็นสาวเป็นแส้ แม่สอนให้สำรวมไว้

เผลอตัวเผลอใจ ให้ชายสิหมดราคา

บ่ มีคนจีบ สิบปี ซาวปี ผ่านพ้น

ได้แต่หลูโตน เจ้าของ เขาไม่มองมา

หมู่ฝูงเพื่อนพ้อง อุ้มท้อง มาอวดวาจา

ใกล้เป็นแม่คนแล้วนะ บาดตา บาดใจ เหลือเกิน

เมินหน้า ปิดหู บ่ดู บ่ ฟัง

เข้าห้องนอนปิดบัง ตัวเอง บ่ กล้าเผชิญ

ความจริงโหดร้าย ผู้ชายเขาพากันเมิน

เห็นเฮา แล้วเขาย่างเสิ่น บ่ เวินบ่วนมาใกล้

ปวดใจนอนฮ้อง น้ำตา นองเต็มที่นอน

รำพันกับหมอน เป็นย่อน อีหยังนอชาย

น้องยังสาวสด มดยังมากอดมาก่าย

เป็นอิหยังนออ้าย ปล่อยให้น้อง กอดหมอนจนกิ่ว