Δυο Σταγόνες Στον Ωκεανό

Τα μάτια σου, δυο σταγόνες στον αχανή ωκεανό

Τα βήματά σου, δρόμοι που ανοίγονται στη ζωή

Ανάσα μου, άνοιξε την αγκαλιά σου

Φως μου, δώσε μου το χαμόγελό σου

κι απόψε που το έχω ανάγκη πολύ

Ο κόσμος γύρω, γεμάτος μαύρες ψυχές

Θολά τα μάτια, καρδιές που έχουν σβήσει

Χέρια κρύα, χείλη νεκρά

Γύρω μαύρες ψυχές

Ψάχνουν το επόμενο θύμα τους, σιωπηλά

Μπορούμε άραγε να ζήσουμε μαζί

Μέσα σε τόση παγωνιά, μέσα στη σιωπή;

Κράτα με σφιχτά, μη μ’ αφήνεις στιγμή

Αν είσαι εσύ εδώ, αν είμαι εγώ για σένα

Ίσως σωθούμε τελικά μαζί

Τα λόγια σου, μικρές φωτιές μες στο σκοτάδι

Το άγγιγμά σου, όρκος σιωπηλός

Κι όταν όλα σβήνουν γύρω μας

Κράτα με σφιχτά, μη μ’ αφήσεις στιγμή

Η φωνή σου είναι ο μόνος μου παλμός

Μη φύγεις, μη γίνεις κι εσύ ένας από αυτούς

Θέλω να είμαστε φως σε αυτόν τον κόσμο

Δυο φλόγες που επιμένουν να καίνε

Μια ελπίδα που ξεπηδά μες απ’ το ψέμα

Και γίνεται τραγούδι, σώζει ό,τι (και) ανασαίνει

Μπορούμε να ζήσουμε μαζί

Μέσα σε τόση παγωνιά, μέσα στη σιωπή

Κράτα με σφιχτά, μη μ’ αφήνεις στιγμή

Αν είσαι εσύ εδώ, αν είμαι εγώ για σένα

Μη φύγεις, μη γίνεις κι εσύ ένας από αυτούς