Kvar ein dag, kvar augneblink om gongen.
For ei trøyst, kva enn som då fell på.
Allting kviler i Guds faders hender, skulle eg hans barn vel reddast då.
Han som ber for meg enn faders hjarte, gjev åt kvar ein nyfødt dag i gry, kvar sin deg av ljos og mørkre svarte, verk og møa kvild og ly.
Han vil alle dagane meg vera, særskill misskunn gje kvar særskilt stund.
Kvardagsdags ut og sorger vil han bera, han som gjev oss kraft av kvart sekund.
For sin dyre eigedom må gjera, trygg i livet har han lagt på seg, som din dag er skal din styrke vera denne lovnad gav han meg.
Hjelp meg du å kvile trygt i vissa, berre ved din lovnad fader kjer.
Ikkje trua eller trøysta missa som i ordet meg får vara eg.
Hjelp meg herre og kva enn som hender ta i mot frå di fader hand, kvar ein dag kvar augneblink om gongen til eg når dit gode land.
Til eg når ditt gode land.
