Zbuduj swój pomnik, mój już stoi
Na fundamentach z kompleksów i trosk
Co rozkopałem, się w końcu zagoi
O ile wstyd nie skrępuje mi rąk
Brud wszedł już pod skórę, czuje go wszędzie
Przed snem powtarzam bez wiary, jakoś to będzie
Splątanym w korzeniach - godzić się z losem
Lub rozerwać te więzi, rodzące zgniłe owoce
Brud wszedł już pod skórę, czuje go wszędzie
Przed snem powtarzam bez wiary, jakoś to będzie
Brud wszedł już pod skórę, czuje go wszędzie
Niepewność wdziera się w płuca, Jakoś to będzie
Na fundamentach z kompleksów i trosk
Zbuduje nam pomnik
Zbuduje nam dom
Zaprzepaszczę przyszłość
Na fundamentach z kompleksów i trosk.
Mogę dać Ci narzędzia
Wyszczerbione
Żeby załatać ubytki
Pomogę wylać fundamenty
Nieskażone
Moim własnym tokiem myśli
Własnymi dłońmi
Naznaczysz samemu chwałą błędów codzienności
Ja zawsze tu będę, choćbyś drapał i zmywał
W zakamarkach osobowości
