Shabaye Khat Khati

شما راست میگی من آدمه ترسویی ام شاید باورت نشه من از اتفاقای خوبم میترسم وقتی همه چی خوبه، منتظر میشم تا یه اتفاقه بد بیفته چون من حتی از خوشبختی هم میترسم من اومدمش نمه نمه را رو با استخونم چشیدمش طعم لحظه هارو فهمیدنش که نمیخوره کسی غم مارو پَ حق بده که بشناسم این ننه قهوه هارو منتظرن که بخورم به این زمین سرد منتظرن که بمونم تو این پاییز زرد تو جاری بمون حتی نمیشه راهگیرت سد چون صبورم و نمیشه پر این کاسه ی صبر خیلی وقته نمیاد خنده رو این لبام دلی نمیشم واسه خودم جلو آینه دلیوری خاکی بمونی میسازن ازت آدم گلی نبود کسی که بمونی نبود کسی که بری خودت و خودتی برزخته این ورسا شبتو میکنی رو ورقه ها ارضا دیوونه نشدی ولی مثبتن همه تستا عجلت چیه کجا میخوای بری؟ پات رو پدال و نمی خوای بپیچی پیچو گره میخوری شبا و سرت که می ره گیجو حوصلت نمی کشه وا کنی یه نیشو یه لحظه کافیه که کنی همه چیتو هیچو آدما مث همن همه حرف رو هوا زمانه که می کنه ماسک از رو صورتا یه روز نبودنه ته همه بودنا تو این شبای خط خطی، ستاره های پاپتی گمشدن اون نیست توی راه، فانوسک رفاقتی به هرکی میخوای دل بدی، دل می کنه به راحتی دنیا چه آلوده شده، به سم بی صداقتی روزی ده ساعت جوونی حروم میشد حقوقه نمی داد کفاف کار ضروریشو ادامه دادم چون نمی خواستم بازنده باشم حتی یه ثانیه دشمنام بشه عروسیشون هی ادامه دادم اگه نه عقب میوفتاد قسطام شکمم سیر بود ولی گشنه بودن چشمام تو راه اَ خستگی خواب میرفتن پلکام با رویای بنز تو خطی ها تو پیکان من اونم که که میخواستم اون آدم روئه رو اون زندگی خوبه رو دوبلکس نوک کوهه رو ندیده هام بهم میگفتن که اَ رو نرو عقده ها توم خالی میشد با جوهر و رفیقام میرفتن میزدم جاده خاکی میگفتن فقط خودتی میجنگی آخه با کی شرایط عصبیم کرد جوشی بودم و قاطی دست رد زدم سینه هرکی گفت پا به پاتیم حرفا رو خوردم تو خودم تا سرکوب شدم دیدم گوشه گیرمو بدون شر و شورم کسی جز خودم نمی خورد غم جا نزدن هام و به جا همه آرزو هام زدم خط رو خودم تو این شبای خط خطی، ستاره های پاپتی گم شدن اون نیست توی راه، فانوسک رفاقتی به هرکی میخوای دل بدی، دل می کنه به راحتی دنیا چه آلوده شده، به سم بی صداقتی