De Zijlijn

Ik weet nog ik was twaalf jaar oud Zaterdagochtend, tien uur op het veld Amper gegeten Angst in mijn benen Er zijn zoveel mensen aanwezig Het gras nog nat Mijn handen koud Was opgelucht dat ik werd opgesteld Het vuur aan mijn schenen Maar 'k zou alles geven Er zijn zoveel mensen aanwezig Ze zullen wel denken Wat komt die jongen hier nou doen Hij is toch niet goed Hij is toch niet goed genoeg De mensen aan de zijlijn Wat denken ze van mij Zouden ze beseffen hoe Eng ze kunnen zijn Ze roepen en klagen Ik voel me zo klein Soms wil ik dat niemand naar me kijkt De mensen aan de zijlijn Praten over mij Moet ik ze negeren dan Of hebben ze gelijk Ze roepen en klagen Ik voel me zo klein Soms wil ik dat niemand naar me kijkt Daar aan de zijlijn Ik weet nog ik was achttien jaar Het echte leven klopt al op de deur Ga je studeren Of solliciteren Maar mag ik niet even proberen Want ik hoor ze al denken Wat komt die jongen hier nou doen Hij is toch niet goed Hij is toch niet goed genoeg De mensen aan de zijlijn Wat denken ze van mij Zouden ze beseffen hoe Eng ze kunnen zijn Ze roepen en klagen Ik voel me zo klein Soms wil ik dat niemand naar me kijkt De mensen aan de zijlijn Praten over mij Moet ik ze negeren dan Of hebben ze gelijk Ze roepen en klagen Ik voel me zo klein Soms wil ik dat niemand naar me kijkt Daar aan de zijlijn Plots ben je meer dan dertig jaar Maar is het nog altijd hetzelfde lied Ze zijn niet verdwenen Nog steeds met zo velen Misschien kan ik er ooit wel tegen