Gömul kynni

Hin gömlu kynni gleymast ei,

enn glóir vín á skál.

Hin gömlu kynni gleymast ei

né gömul tryggðamál.

Ó, góða, góða, gamla tíð

með gull í mund.

Nú fyllum báðir bikarinn

og blessum liðna stund.

Við leiddumst fyrr um laut og hól,

er lóan söng í mó.

En draumar svifu, söngur hvarf

úr Silfrastaðaskóg

-------------

Hin gömlu kynni gleymast ei

enn glóir vín á skál.

Hin gömlu kynni gleymast ei

né gömul tryggðarmál.

Við leiddumst fyrr um laut og hól,

er lóan söng í mó.

En draumar svifu, söngur hvarf

úr Silfrastaðar skóg.

Við óðum saman straum og streng

og stóðumst bylgjufall.

En seinna hafrót mæðu og meins

á millum okkar svall.

Þótt sortnað hafi sól og lund,

ég syng und laufgum hlyn

og rétti mund um hafið hálft

og heilsa gömlum vin.