Uçurtmalar

En sevdiği renk mor olan kadın

En sevdiği kelime asi

En sevdiği oyun incitmek beni

Hıncı çocukluktan kalma yara izi

Zamanı, yaralarla ölçen kadın

Geçmişiyle kavgalı

Tanrı'ya sığınan kız çocuğu geceleri

İsyankar gündüzleri

İpleri dolaşmış uçurtmalar misali

Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı

Ne gidebildik kendi yolumuza

Rüzgarda savruk, başına buyruk

Rüzgarda savruk, başına buyruk

Senle ben, senle ben

Kırdığı kalpleri dizmiş ipe 

Gene de en büyük zararı kendine 

Ayak izlerini kuşlar yesin diye

Ekmek kırıntıları bırakıp geride

En sevdiği ses, çocuk sesi 

Oysa anne olmayı istememiş 

Yıllar var ki kendi 

Hiçbir zaman kök salmamış ki

Sırf bir gün çekip gidebilmek için

İpleri dolaşmış uçurtmalar misali

Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı

Ne gidebildik kendi yolumuza

Rüzgarda savruk, başına buyruk

Rüzgarda savruk, başına buyruk

Senle ben, senle ben

Gene de bulup birbirimizi

Aldatma pahasına sevdiklerimizi

Ağlayarak seviştiğim kadın

İpleri dolaşmış uçurtmalar misali

İpleri dolaşmış uçurtmalar misali

Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı

Ne gidebildik kendi yolumuza

Rüzgarda savruk, başına buyruk

Rüzgarda savruk, başına buyruk

Senle ben, senle ben

Kaç gece göğsünde uyuduğum kadın

Hep tek başıma uyandım