Ćma

W ludzki cień ubrana kusisz diabły zimnej nocy, Zamglonym wzrokiem wabisz strach. Cała drżąc pod język przyjmiesz znów opłatek mocy, By znieczuloną móc się stać. Zabijasz siebie sama, w sieć obcych ciał wplątana. Nie lubisz krążyć w świetle dnia, Bo wtedy nas wszystkich razi widok złej kobiety. Dopiero gdy zapada zmrok, Już wiesz że w nim nie będzie wstydem zbłądzić Ci. Witasz dzień składając w kostkę wrak człowieczej wiary, Zmywasz odciski cudzych łap, W płucach dym a w ustach łyk porannej Gorzkiej kawy i tona prochów żeby spać. Zabijasz siebie sama, w sieć obcych ciał wplątana. Nie lubisz krążyć w świetle dnia, Bo wtedy nas wszystkich razi widok złej kobiety. Dopiero gdy zapada zmrok, Już wiesz że w nim nie będzie wstydem zbłądzić Ci. Zabijasz siebie sama, w sieć obcych ciał wplątana. Nie lubisz krążyć w świetle dnia, Bo wtedy nas wszystkich razi widok złej kobiety. Dopiero gdy zapada zmrok, Już wiesz że w nim nie będzie wstydem zbłądzić Ci.