Anatoli

Δύο ζωές σε ένα κεφάλι Ανίκανη η μια να κερδίσει την άλλη Και εγώ στην μέση κοιτάω το μπουκάλι Και όλο σκέφτομαι ότι φεύγεις και όλο διπλά μου είσαι πάλι Έχω φρικάρει εντελώς Όλο κολλάει το μυαλό μου και όλο νιώθω κενός Νομίζω δεν είμαι τρελός Απλά με τύφλωσε το παρελθόν και εσύ μου δίνεις φως Και αυτό να ξέρεις είναι βάσανο Τα μάτια σου όταν βλέπω χαρούμενα μοιάζει βάλσαμο Και εγώ να ψάχνω για ανάσα, Ενώ νομίζω πως εσένα δεν σου καίγεται ούτε κάστανο Πίστεψε με ξέρω τη παίζει Απλά με κάψανε τα βράδια που γινόμουνα φέσι Να σου εξηγήσω δεν είμαι σε θέση Η τίποτα η όλα, δεν ψήνω να μπω στη μέση Νομίζω πως πρέπει να φύγω Είμαι επιρρεπείς ανοιχτές τις πληγές να αφήνω Πες μου πως να ανατείλω Που ο χρόνος μοιάζει σκοτάδι και εγώ αναζητώ τον ήλιο Έχει μουδιάσει ο νους Γιατί τα σκέφτομαι και πνίγομαι εκεί μέσα μ'ακούς Και αν δεν ακούς καλύτερα για αυτούς Που περιμένουν 2 στίχους για να αντέξουν τους καιρούς Κολλάν τα λόγια αυτό το βράδυ Γιατί τα πλάθει όπως θέλει πάλι το ρημάδι Παλεύοντας με το σκοτάδι Μην μου αφήσει απόψε στο σώμα και άλλο σημάδι Δύσκολα ανοίγομαι για αυτό και το νιώθω με 1000 Για αυτό στο συναίσθημα δε ψάχνω τη φτήνια Για αυτό όταν σου τα γράφω άκου όσο κρατήσει αυτό Γιατί ότι γράφει θα μείνει και ζούμε κάτι γραφτό