Dolu

Anlaşılan bu hayat sıska bi' fıkra

Sorarım niye, bunu dinlerim bıkmam

Dertlerim telim olur ellerim mızrap

Ve zaman buz kesip donakalır hızla

Çevremde cılız, bi' yudumluk hırslar

Yaramıyo' ne kendime ne de size kızsam

Konuşmayıp tıslar, yılan gibi insan

Zehrimiz susmak, bu nası' bi' lisan?

Sırtüstü yatıp bunu düşününce ben

Şu koskoca evrende küçülünce sen

Göğüs kafesimde genişleyip ezilince dert

Kanadını kana bulayan bi' kuş olup da gel

Düş olup da gelse güldürse beni

Kurşun olup delse öldürse beni

Yol olup serilse yere döndürse geri

Rüzgâr olup esse de söndürse beni

Ya öldüyse ölüm, yettiyse bölün

Bekledim her deliliği kendimde görüp

Yüküme yük vur da yine kulağımda öt

Kucağıma dökül, dudağımda tüt

Ararım kolayını buldukça zoru

Yâr sardıkça dalı bana yandıkça soğur

Ne zaman içim bulanır uzanır sana kolum

Susarım, dilim bitirir bu kirli maratonu

Kuşlarla konuşurum bulutlara konup

Buna doyup usanır mı canım, kanat olur yüküm

Uçarım uçtukça boşalırım dolup

Duman olur göğe düşerim kanadım büküp

Yakıp bunu düşününce ben

Şu kıç kadar evrende büyüyünce sen

Geçerim göçerim başka yere ben

Ayıklarım yürüdüğün yolun taşlarını, gel

Öldürme, sarıl, fazlaysa dağıt

Bekledim her deliliği kendimde sanıp

Yüküme yük vur da yine kulağımda öt

Kucağıma dökül, dudağımda tüt