Radom

Znowu siedzę na tej ławce, znowu patrzę na ten świat, Jakbym nigdy nie wyjechał, jakby zawsze było tak. I choć tyle się zdarzyło, i choć prawie wszystko mam, Czasem tęsknię tak, czasem czegoś mi brak. Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, co powiedziałbym? Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, to powiedziałbym, Że choć wszystko mam, czasem tęsknię tak, czasem bardzo chcę. Przez zielone korytarze, Z głową pełną marzeń Znów przebiec chcę. Nic nie wiedząc wciąż o sobie, Nie wiedząc nic o tobie, Wciąż wierząc w cud. Przez zielone korytarze, Z głową pełną marzeń Znów przebiec chcę. Nic nie wiedząc wciąż o sobie, Nie wiedząc nic o tobie, Wciąż wierząc w cud. Tu gdzie wszystko się zaczęło, tu gdzie był mój cały świat, Tutaj była pierwsza miłość, pierwsza strata, pierwszy strach. Znowu siedzę na tej ławce, wspominam tamten czas, I jeszcze tyle chcę, jeszcze tyle mi brak. W tym dziwnym mieście, gdzie największe są sny, Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, to Powiedziałbym, Że choć wszystko mam czasem tęsknię tak, czasem Bardzo chcę. Przez zielone korytarze, Z głową pełną marzeń Znów przebiec chcę. Nic nie wiedząc wciąż o sobie, Nie wiedząc nic o tobie, Wciąż wierząc w cud. Przez zielone korytarze, Z głową pełną marzeń Znów przebiec chcę. Nic nie wiedząc wciąż o sobie, Nie wiedząc nic o tobie, Wciąż wierząc w cud. W tym dziwnym mieście, gdzie największe są sny, Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, to Powiedziałbym, Że choć wszystko mam czasem tęsknię tak, że aż Skręca mnie. Czasem bardzo chcę, że aż skręca mnie. Pamiętam, pamiętam, Pamiętam, pamiętam. Pamiętam, pamiętam, Pamiętam, pamiętam