Bende Kalmadi Hal

Görmek zor mu geleceği bu kez gökyüzü karanlık Ayben merkez Herkes bambaşka döneceğim elbet ben de o günlere derdim o günlere Aşk mı derdim o değil ki yalan değil mi dün doğdum ben Bugün her gün gökyüzünde gülen Ayben gibi Toprak deli kış gibi yel gibi estim yeri gelir her yerin oynama vakti Verilen sözlerimin akdi zaman doldu ne kaldı geri bilemem ki Veremedim aklımı geri alamadım gençliğimin o günlerini Benden geriye kalan tek gerçek zamanı geri alamam ki Kaldı ki ağlamaya doyamadığım gülmeye kıyamadığım Anmaya dayanamadığım günlerin nispetçisi mutsuzum artık Tak etti ayrılık örtüsü açtım kaçtığım her korkulu rüya Uyanıkken buldu beni tek uyanık ben oldum baktım yalnızdım tekrâr uyudum Bende kalmadı hâl Hisler alışkanlık oldu Mal gibi kaldı insanoğlu Her derde güler oldu Oldum ben de lal Seyre dal dünya çok güzel bu gece Yerden ateşler püskürüp aydınlatırken Gökte kara bulutlardan bir hilal Bende kalmadı hâl Hisler alışkanlık oldu Mal gibi kaldı insanoğlu Her derde güler oldu Oldum ben de lal Seyre dal dünya çok güzel bu gece Yerden ateşler püskürüp aydınlatırken Gökte kara bulutlardan bir hilal Kapatamadı bir çenesini susamadı bir gün evrenin hakimi gibi Kırmadığı gün olmadı kalbimi adı Ayben siluetim hayatta Kara kalemle kara deftere karalanmış olsa bile kara kuru yaşa Kaderin oyunu almadan ölebilirim Azrail'i aradım gelmedi daha Bedelimi para karşılamaz bedenimi toprak hak eder ama almaz Hercai dert olsa bile içim raple doldu Aykız hiç korkmaz Aşık usandırır fazla naz ağlamak isterim emrime gözlerim uymaz Kanım kaynamaz kış ya da yaz soğudu bu kalbim artık ısınmaz Ben değil alaturka bi söz çıkarır içindeki gerçeği sen değil Aslolan her güne bir gülüş atarak yürüyebilirsem gerçek sen zul ben On sekizime dair hayallerim kesik sesim kısık biri gelir güler Biri gider buruk beyinler kurak sense şeytanın gönderdiği Bende kalmadı hâl Hisler alışkanlık oldu Mal gibi kaldı insanoğlu Her derde güler oldu Oldum ben de lal Seyre dal dünya çok güzel bu gece Yerden ateşler püskürüp aydınlatırken Gökte kara bulutlardan bir hilal Bende kalmadı hâl Hisler alışkanlık oldu Mal gibi kaldı insanoğlu Her derde güler oldu Oldum ben de lal Seyre dal dünya çok güzel bu gece Yerden ateşler püskürüp aydınlatırken Gökte kara bulutlardan bir hilal Akmayan bir damla gözyaşım kaldı yaşanmamış yirmi iki yaşım Ben alışığım hasrete aşığım anne (Anne!) gözyaşı kalmaz bende Birikti dosyalar dolusu pislik her dakika sesler yükseldi bu yerde Çığlık çığlığa koştum ayın doğduğu yere Ay battı ben doğdum dolunay yan yana gelemedik senle Ve Ayben yazdı ben okudum puslu bi gökyüzü bende karanlık Ayda yarattık matemi yıldız ayın gözyaşları sözlerse benim Zulmeder canıma her an denedim mürekkep kanım kağıtsa bedenim Geçti ve tenimden bile daha derin yaralandım ama kanamadı kalbim Rengine bile küstü denizler gözyaşımın gölgesi beni izler Bu kerizden insanoğlu ne ister ki bilmem dünya dönüyor her an bi sitem Bir tek canım var onu da veremem