Binatije

نخواستم رفتن تو باورم شه

تو رو یک عمر کنارم فرض کردم

یه وقتایی که دیدم کم میارم

تو رو از خاطراتم قرض کردم

فضای خالی و سرد اتاقم

با عکسای تو مهمونی گرفته

از اون لحظه که از این خونه رفتی

نمیدونی چه بارونی گرفته

تو نیستی و مدام بار غم تو

داره سنگینی میکنه رو سینه ام

هنوز تصویر پر احساس چشمات

نمیذاره که جایی رو ببینم

تو نیستی که ببینی انتظارت

منو آهسته از پا درمیاره

هراس از انتظاری بی نتیجه

داره قلبمو از جا درمیاره

از این میترسم اینقدر دیر کنی که

جهان منو خاموشی بگیره

یجوری فکر من درگیر شه با تو

که ذهن من فراموشی بگیره

واسه آغوش گرفتن تو قلبم

به رفتار تنت عادت نداره

کسی که عکستو بوسیده یک عمر

به عطر بدنت عادت نداره