Sto Lat

Daj znak

Jak już dojdziesz do siebie

Masz czas

Ja potrafię tu siedzieć

I nie czekać, lecz żyć, śpiewać i śnić

I nie czekać, lecz żyć, śpiewać

Daj znak

Jak już będziesz człowiekiem

Masz czas

A Ja w Ciebie wierzę

Z daleka wyglądasz jak piękny kraj

Miodu i mleka, kolor i smak

Z daleka przyciagasz jak lepszy świat

Jak nowa planeta, a na niej raj

Z daleka jak biegniesz racje masz

Lecz muszę czekać na Twój znak

To jeszcze nie teraz, to nie ja!

Sto lat, sto lat samotności

Sto lat, wiary nadziei i mdłości

Sto lat, sto lat samotności

Sto lat wiary, nadziei i mdłości

Sto lat, sto lat samotności

Sto lat, sto wiary nadziei i mdłości

Sto lat, sto lat samotności

Sto lat, sto wiary nadziei i mdłości

Sto lat...

Sto lat...

Sto lat...

Sto lat...