málarinn

Þó svo að augun mín leiti ekki upp og þegar kvöldar þá leiti ég burt, þú getur kallað það sálarlaust, en ég þarf bara tíma fyrir traust, ég lofa, ég lofa að efinn er hluti af mér. Ósammála, þú ert maður ég er norn og ég kann að mála sjálfa mig út í horn. Þú reynir að koma á mig frið en snerting er meira og minna en ég vil. Já ég róa mig sjálfa, ég róa, ég róa mig sjálfa. Þú spyrð hvort ég týnt hafi lyklinum eða hvort ég hafi hent honum út? Því ég málaði skrattann á veggina svo ég væri ekki einmana. Svo nú er ég málari sem mælir út áfallið og martraðir festir í mynd. Ég get breytt pínu í nostalgíu. Svartsýn ég veit hvernig ég er. En ég myndi aldrei breyta neinu í þér. Og þegar ég brosi er það satt og ég tala sjálfa mig upp nokkuð hratt. Já ég lofa, ég lofa að ég á til úthald í mér. Þú spyrð hvort ég týnt hafi lyklinum eða hvort ég hafi hent honum út? Því ég málaði skrattann á veggina svo ég væri ekki einmana. Svo nú er ég málari sem mælir út áfallið og martraðir festir í mynd. Ég get breytt pínu í nostalgíu.