Bidade Zaman

به رهی دیدم برگ خزان پژمرده ز بیداد زمان کز شاخه جدا بود چو ز گلشن روکرده نهان در رهگذرش باد خزان چـون پیک بلا بود ای برگ ستمدیده پاییزی آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی روزی تو هم آغوش گلی بودی دلداده ومدهوش گلی بودی ای عاشق شیدا دلـــداده رســوا گویمت چرا فسردهام درگل، نه صفایی باشد نه وفایی جز ستم ز وی نبرده ام خار، خار غمش در دل بنشاندم در ره او من جان بفشاندم تا شد نوگل گلشن و زیب چمن رفت آن گل من از دست با خار و خسی پیوست من ماندم و صد خار ستم وین پیکر بی جان ای تازه گل گلشن پژ مرده شوی چون من هربرگ توافتد به رهی پژمرده و لرزان به رهی دیدم برگ خزان پژمرده ز بیداد زمان کز شاخه جدا بود چو ز گلشن روکرده نهان در رهگذرش باد خزان چـون پیک بلا بود